|
Well, its a story rather for Polish people on this forumcause its in Polish:P...who knows..maybe I will translate it...soon....Its a prologe of a bigger part, I must say. Here it is:
IRA
Jest 38 rok ery imperialnej, a mówiąc inaczej 19 rok po bitwie o Yavin IV. 15 dni wcześniej miały miejsce bitwy w przestrzeni planet Bothawui i Yaga Minor. Flim, oszust podszywający się pod wielkiego admirała Thrawna, został zdemaskowany, jego wspólnicy, klon Grodin Tierce oraz imperialny moff Disra wpadli wraz z nim- ten pierwszy został zabity, a drugi postawiony przed sądem. Luke Skywalker wraz z Marą Jade powrócili z planety z Nirauan wraz z pełna listą Bothan mających swój udział w zniszczeniu planety Caamas. Kryzys Cammasjański został zażegnany. W zapasowym stanowisku dowodzenia niszczyciela klasy Imperial, Chimera, podpisano traktat pokojowy między Imperium a Nową Republiką.
- Nadal twierdzę, że to ty powinnaś go podpisać - powtórzył Han, obserwując wraz z Leią i kilkudziesięcioma innymi obecnymi, jak Pellaeon i Gavrisom dokonują uroczystego złożenia podpisów, otoczeni tłumem dygnitarzy. - Zrobiłaś znacznie więcej niż on, żeby ten pokój osiągnąć.
- W porządku, Han - Leia ukradkiem otarła łzy: po tylu latach, zniszczeniach i ofiarach wreszcie osiągnęli cel.
Myliła się.
Streed Davenport spojrzał raz jeszcze na swój odręcznie napisany list. List, jaki do niego pasował. Krótki i treściwy. Następnie raz jeszcze spojrzał w lustro, wygładził swój galowy mundur pułkownika Armii Imperialnej, i poprawił przyczepione do niego odznaczenia. Pułkownik Streed Davenport miał za sobą 25 lat służby w siłach lądowych Imperium. Służył pod takimi oficerami jak Veers czy Covell. Walczył na takich planetach jak Hoth, Generis, Balmorra i dziesiątkach innych. Wielokrotnie odznaczany za bohaterstwo i rany odniesione w boju, był przykładem dla innych. Od wielu tygodni w Naczelnym Imperialnym Dowództwie Sił Lądowych mówiono się, że już niedługo Davenport otrzyma awans na generała. Streed wiedział o tym, a jak usłyszał od swojego przyjaciela, będącego członkiem tegoż oto Naczelnego Dowództwa, zawiadomienie o awansie miało przyjść na dniach.
- Generał Streed Davenport... – powiedział, wpatrzony w swe lustrzane odbicie
imperialny oficer. - Szkoda, że nim nigdy nie zostanę.
Davenport odszedł od lustra, podszedł do stolika, na którym oprócz listu i lezącego obok niego pióra znajdowała się także szklanka, w połowie wypełnioną znakomitą whisky, oraz pewien przedmiot, spotykany równie rzadko jak pióro do pisania. Streed usiadł na fotelu, wziął szklankę i powoli, delektując się smakiem płynu w niej znajdującego, opróżnił jej zawartość, po czym odłożył na miejsce. Następnie wziął do ręki ów rzadko spotykany przedmiot i przyjrzał mu się bliżej. Tym przedmiotem był rewolwer bębenkowy. Rewolwer ten był w posiadaniu rodziny Davenport od dwunastu pokoleń. Nigdy jednak nie został użyty w boju. I zapewne nigdy już nie będzie. Streed czyścił swój rewolwer co tydzień i doskonale wiedział że jest sprawny. Nie miał go jednak komu przekazać - jego syn zginął na pokładzie niszczyciela, zniszczonego w jakiejś z licznych potyczek toczonych z siłami Nowej Republiki. Był porucznikiem w kontyngencie sił lądowych okrętu. Żona Davenporta opuściła go wiele lat temu, wraz z jakimś przedsiębiorcą, który prawdopodobnie nigdy nie miał broni w ręku. Ból po rozstaniu z żoną był jednak dla pułkownika niczym w porównaniu ze stratą syna. Z tym bólem mogło się równać tylko jedno - podpisanie traktatu pokojowego z Nową Republiką, które miało miejsce dzisiaj.
Pułkownik Streed Davenport wodził jeszcze przez chwilę palcami po rewolwerze, po czym spojrzawszy raz jeszcze na stolik i upewniwszy się, że pióro leży idealnie równolegle w stosunku do listu, przytknął sobie lufę do skroni...
Ralph Corte siedział na stołku. I obierał ziemniaki. Dziwicie się? W końcu do funkcji kucharza należy obieranie ziemniaków. Rzecz jasna do funkcji kucharza który nie ma pomocników. Po za tym, żeby było śmiesznej, obieranie ziemniaków odprężało Ralpha. On już nie musiał tego robić, miał od tego podwładnych. Mimo że początkowo nie cierpiał tego zajęcia, albowiem jak każdy pomocnik, który trafia do kuchni na początku obiera ziemniaki. Całe sterty ziemniaków. W tym akurat aspekcie kuchnie wojskowe i kantyny nie różniły się niczym od kuchni w renomowanych hotelach czy restauracjach. Corte już jednak, jak się powiedziało, tym się nie zajmował. Oficjalnie. Ale nieoficjalnie zawsze gdy się denerwował bądź był zły obierał ziemniaki. A teraz był jednocześnie zły i zdenerwowany. I był w kuchni, o dziwo, sam. Cóż, w końcu i godzina była późna. Starszy kucharz Corte byłby z tego powodu zadowolony, gdyby nie kłębiące się w nim emocje, wymienione wcześniej.
Ralph miał jeszcze jeden nawyk, który pozwalał mu się odprężać. Mianowicie przeklinanie. W zależności od sytuacji, klniecie głośne lub ciche. Teraz klął cicho. W przekleństwach rzucanych przez niego pod nosem, między niezbyt naukowymi nazwami narządów rozrodczych mężczyzn i kobiet, wulgarnymi określeniami kobiet ,,pracujących inaczejâ€
_________________
Que de souvenirs! Que de regrets!
Married to [fP]Tess 
|
FAQ
Search
Login
Register
oll:
don't know polish 
:lol: i wonna read it 2 :!: